1. Czy ma Siostra jakieś adwentowe wspomnienia z dzieciństwa?
– jako dziecko chodziłam na godz. 6.00 na Roraty. Wspominam skrzypiący pod nogami śnieg;
– nosiłam lampionik z którym chodziliśmy do ciemnego kościoła;
– robiłam sobie postanowienia i zbierałam cukierki dla biednych dzieci;
– na serduszkach pisałam postanowienia i w kościele stroiliśmy tym choinkę;
– wspominam drabinę z której schodziło Dzieciątko Jezus;
– dzień przed Adwentem robiłam z mamą wieniec, który stał na rodzinnym stole;
– zbierałam kieszonkowe dla dzieci na misje;
– ze świecącym lampionem wracałam z kościoła do domu;
– przypominam sobie, jak był konkurs na rysunek – „Od ołtarza wychodząca droga” i
wpisywałam daty obecności na Roratach;
– kilka razy wylosowałam figurkę Matki Bożej.

2. Jak Adwent przeżywa się we wspólnocie zakonnej?
– wieniec który otacza cztery świece gdy przyrównamy do naszej WSPÓŁŃOTY – staje się
Mocniejszy, bardziej wyrazisty, zielony i bardziej spleciony naszym codziennym życiem – może
nie widoczną naszą codzienną pracą, ale gdy stajemy obok i zanurzymy się w naszą Wspólnotę,
nasze przygotowanie na spotkanie to wówczas jest ono radosne i przepełnione ogromną
MIŁOSCIĄ, wzajemnym zrozumieniem (nieść Krzyż osobno a razem jest różnica);
– co roku jest inny Adwent nie powtarzalny czas;
– w wyznaczone dni przeżywamy Roraty;
– modlitwa adwentowa;
– podejmowanie więcej dobrych uczynków;
– rozważania adwentowe i wewnętrzne przygotowanie;
– pieczenie i ozdabianie pierników;
– szykowanie upominków ubogim i współsiostrom;
– losowanie myśli na Adwent;
– wspólnotowe postanowienia;
– losowanie Dzieciątka (zza kogo modlimy się we Wspólnocie);
– dekoracje adwentowe – wieniec adwentowy;

3. Dziś w Ewangelii słyszymy: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy Pan domu przyjdzie: z
wieczora…..czy rankiem”. Co to znaczy czuwać?
– nie przeoczyć przychodzenia Jezusa każdego dnia w zwyczajności;
– świadomy rachunek sumienia – jak przeżyłam dzień, czy myślałam i wypełniałam postanowienie
adwentowe?;
– to znaczy „być”, „towarzyszyć” „oczyścić się” „trzymać za rękę”, okazać wsparcie, nie narzucać
się ale w każdej chwili służyć, być przygotowanym na ostateczne przejście do Pana.
– czujność na każdym kroku;
– pamiętać, że Adwent jest czasem radości;
– czuwać nad słowem, zachowaniem, modlić się jedna za drugą;
– czuwać to trwać wiernie na modlitwie;
– wokół siebie tworzyć atmosferę pokoju i radości
– gotowość na spotkanie z Bogiem, bez względu na wiek, bycie w łasce uświęcającej;
– ciągłe bycie przy Jezusie, w Komunii św. i w codzienności, w pracy, żeby mieć relacje z Bogiem.
Praca połączona z modlitwą;
– bycie w gotowości służenia drugiej osobie szczególnie we Wspólnocie a nie tylko poza nią;
– skupienie – aby nie ulec doczesnym rzeczom, one będą ale nie mogą być na pierwszym miejscu;
– jedność z Panem Jezusem w codzienności – Żywoty Świętych, Słowo Boże, Lectio Divina;
– formacja stała – aby to co robimy nie szło w próżnie ale każdą choć drobną rzecz dać intencję i
oddać Bogu;

4. Siostry mają swoje godziny warty przy NSPJ – może Siostra nam o tym opowiedzieć?
– w Godzinę Straży odmawiam modlitwy;
– przy biciu zegara przypominam sobie o szczególnej obecności Jezusa;
– w Pierwszy Piątek Miesiąca losuję bilety Straży Honorowej i szczególne myśli zapisuję sobie w
zeszycie;
– każdego dnia proszę Boga, bym była jak Jezus – cicha i pokorna;
– nadawanie sensu każdej godzinie dnia poprzez dodanie intencji, bo każda godzina przybliża nas
do Boga.